En dan is daar de dag, de dag waarop ik alles inlever. Na ruim 1,5 maand keihard doorwerken, is mijn reflectie, portfolio en blog af. Wat heb ik verlangd naar dit moment. Iedere week had ik wel een kleine inzinking, waarbij ik het even niet meer zag zitten of dacht dat ik de deadline simpelweg niet zou gaan halen. Ook was daar de eeuwige twijfeling bij het tikken van mijn stukken. Is het wel goed genoeg? Waarop baseer ik deze uitspraken eigenlijk? Waar haal ik deze informatie vandaan? Ik was mijn eigen innerlijke waakhond en geloof me, dat is niet altijd even prettig geweest.
Deze kritische houding om alles in twijfel te trekken en nooit iets goed genoeg te vinden heb ik te danken aan de vier jaar op de FHJ. Al vanaf mijn eerste jaar was een artikel of stuk nooit geweldig, hooguit prima. Aan de andere kant was het vaak genoeg niet goed, zelfs slecht of onlogisch. Het zit in ons vak. We krijgen het alleen te horen als iets slecht is, maar bij goed werk blijft de lofzang uit. Deze manier van werken en onderwijzen heeft me vaak genoeg tegengestaan, maar na die vier jaar ben ik ervan overtuigd dat dit uiteindelijk een beter eindresultaat oplevert. Ik heb zowel mijn reflectie als mijn portfolio en blog tot een hoger niveau weten te tillen omdat ik geen genoegen nam met de eeuwige prima. Het moet perfect zijn. Aangenaam, Anandi, de kritische perfectionist.
Alleen nu maak ik een uitzondering. Voor mezelf. Omdat ik zo hard gewerkt heb de afgelopen weken, is een complimentje dan wel op z'n plaats. Want ik heb het toch maar even geflikt. En het was alles behalve makkelijk, maar een kritische perfectionist zet ook bij zwaar weer door. De gouden regel van succes, plus je ticket naar het diploma (en Kaapstad). Over een paar dagen ga ik er 'even' tussenuit. Een welverdiende reis om op te laden en bij te kleuren, zodat ik tegen de tijd van mijn assessment weer kan knallen (en een woordje Afrikaans kan). Tot dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten